آیا عمل دیسک گردن خطرناک است

گردن یا ستون فقرات مهره پشتی بدن, یکی از نقاط حساس بوده که غالبا به دلیل عدم رعایت یکسری نکات در تحرکات روزانه و آسیب های ورزشی, سبب بروز مشکل در افراد می شود.تا انتهای این مقاله با کلینیک دکتر یزدانی همراه ما باشید تا در ارتباط این موضوع صحبت کنیم که آیا عمل دیسک گردن خطرناک است؟ قسمت بالایی ستون فقرات گردنی به جمجمه و قسمت پایینی ستون فقرات گردنی به شانه متصل بوده و این ناحیه به ستون فقرات نیز معروف است. در واقع ستون فقرات گردنی یا ناحیه گردن از ماهیچه ها، اعصاب، رباط ها و تاندون ها تشکیل شده که هفت استخوان را بر روی هم قرار می دهد و توسط دیسک هایی با نام بین مهره ای از یکدیگر جدا و با فاصله قرار می گیرند. با این دیسک ها ستون فقرات آزادانه حرکت کرده و سبب سهولت بلند و برخواست گردن می شود. اگرچه ستون فقرات گردنی بخش کوچکی از بدن است، اما یکی از پیچیده ترین مناطق بوده و چندین نقش مهم در بدن انسان را ایفا می کند. 

دیسک گردن چیست؟

بین مهره های گردنی ماده ژلاتینی به نام دیسک گردن وجود دارد که همانند یک بالشتک عمل کرده و مهره های بدن را به آرامی حرکت می دهد تا فشار جمجمه را بر روی مهره ها توزیع کند. در واقع دیسک نیز نوعی مفصل همانند سایر مفاصل بدن بوده اما با ساختاری منحصر به فرد که برای قرار دادن مهره ها روی هم طراحی شده, سبب سهولت حرکت در چرخش گردن می شود. در امتداد طول ستون فقرات، درست در پشت دیسک ها، کانالی وجود دارد که طناب نخاعی از طریق آن از آب عبور می کند.

جراحی ستون فقرات گردن چه زمانی انجام می شود؟

جراحی ستون فقرات گردنی معمولا برای انواع مختلفی از مشکلات گردن در ستون فقرات انجام می شود. جراحان مغز و اعصاب یا جراحان ارتوپد, جراحی ستون فقرات گردن را برای تسکین درد طولانی مدت گردن، توقف حرکت غیر طبیعی سر، ضعف و بی حسی، گزگز و بازگرداندن عملکرد کامل اعصاب بدن توصیه می کنند. همچنین، زمانی که فضای بین مهره‌ها خیلی باریک می‌شود، بخشی از مهره یا دیسک گردن می‌تواند به طناب نخاعی یا اعصاب نخاعی فشار وارد کند و باعث درد، بی‌حسی یا ضعف در فرد شود. هنگامی که این علائم به درمان های غیر جراحی مختلف پاسخ نمی دهند، ممکن است جراحی دیسک توصیه شود. جراحی معمولاً زمانی انجام می‌شود که نخاع یا اعصاب خروجی از ستون فقرات تحت فشار بیش از حد به دلیل ضربه، بی‌ثباتی یا اختلالات دژنراتیو باشند.

انواع عمل دیسک گردن

انواع مختلفی از جراحی دیسک گردن وجود دارد که در اینجا به برخی از جراحی های رایج گردن اشاره خواهیم کرد.

• دیسککتومی و فیوژن سرویکس (ACDF):

جراحی گردن که دیسک آسیب دیده یا دژنراتیو گردن را برمی دارد از چند بخش تشکیل شده است که عبارتند از:

قدامی: ابتدا از جلوی گردن جراحی شروع شده و سپس دیسک آسیب دیده از استخوان های مهره خارج می شود. این مرحله را به آن دیسککتومی قدامی می گویند.

فیوژن: جراحی فیوژن همزمان با دیسککتومی انجام شده و شامل قرار دادن ایمپلنت یا پیوند استخوان در جایی که دیسک اصلی قرار دارد برای تقویت ناحیه و ایجاد ثبات می باشد. دیسککتومی و فیوژن قدامی گردن معمولاً بیشتر در میان جراحان گردن انجام می شود زیرا این جراحی از جلوی گردن شروع شده و به جراحان امکان می دهد دید مستقیمی از دیسک گردن و دسترسی کامل به کل ستون فقرات داشته باشند.

• کورپکتومی گردنی ستون فقرات

کورپکتومی قدامی گردن یک روش جراحی است که در آن جراح استخوان ستون فقرات یا دیسک بین مهره ای را برمی دارد. این جراحی معمولاً زمانی توسط جراحان توصیه شده که مهره های پشت بدن به طناب نخاعی فشار زیادی وارد کند. جراح معمولاً هر استخوان یا دیسکی را که بر روی نخاع فشار می‌آورد را برای کاهش وزن بر روی اعصاب نخاعی, اقدام به انجام این عمل می کند.

• لامینکتومی و فیوژن

لامینکتومی به معنای برداشتن لامینا است و لامینا یک ورقه استخوانی بسیار نازک در پشت گردن بوده که سقف کشش ستون فقرات را تشکیل می دهد و از نخاع محافظت می کند. هدف از این جراحی, برداشتن لامینا برای دادن فضای بیشتر به نخاع می باشد.

عوارض جراحی دیسک گردن چیه؟

هیچ جراحی بدون خطر نیست و احتمال بروز عوارض ناشی از هر جراحی وجود دارد، اما زمانی که جراحی در نزدیکی ستون فقرات و نخاع انجام شود، این عوارض بسیار جدی تر خواهد بود. عوارض شایع اکثر جراحی ها شامل عفونت، خونریزی، لخته شدن خون و خطرات بیهوشی است و حتی برخی از بیماران ممکن است پس از جراحی ستون فقرات به چندین عمل جراحی اضافی نیاز داشته باشند. در ادامه شما را با لیستی از عوارض جراحی گردن آشنا می کنیم که عبارتند از:

عوارض بیهوشی

 تقریباً تمام روش های عمل قبل از جراحی نیاز به نوعی بیهوشی دارند و این موضوع به این دلیل است که بیمار عمل را احساس نکند. ساده ترین نوع بیهوشی که معمولا برای جراحی ساده استفاده می شود بی حسی موضعی بوده که امروزه در اغلب عمل ها استفاده می شود. همچنین پیچیده ترین نوع آبی حسی, بیهوشی عمومی بوده که بیماران در حین عمل تحت بیهوشی کامل در خواب قرار می گیرند. در این روش داروهایی برای خواباندن بیماران تجویز می شود و از آنجایی که جراحی ستون فقرات یک عمل پیچیده است، نیاز به بیهوشی عمومی نخواهد داشت. تعداد بسیار کمی از بیماران به دلیل داروهای مورد استفاده در بیهوشی عمومی مشکل پیدا می کنند.

ترومبوفلبیت

هنگامی که لخته های خون در سیاهرگ ها تشکیل می شود، ترومبوز ورید عمقی (DVT) نامیده می شود. این یک مشکل رایج در بسیاری از روش های جراحی بوده و عوامل متعددی وجود دارد که خطر DVT بعد از عمل را افزایش می دهد. یکی از این دلایل آسیب به رگ های خونی اطراف ناحیه جراحی است که می تواند باعث ایجاد لخته خونی در سیارگ ها شود. خونی که برای مدت طولانی در یک مکان مسدود شود, معمولا شروع به لخته شدن می کند.

عفونت ها و زخم ها

بروز عفونت زخم بعد از عمل در دیسککتومی و فیوژن قدامی 0.1 تا 1.6 درصد بوده و عفونت بعد از عمل معمولاً به صورت درد، اریتم موضعی و تخلیه زخم ظاهر می شود. همچنین تب، لرز، تعریق شبانه و تنگی نفس نیز ممکن است بعد از عمل رخ دهد که غالبا بعد از مدتی فرد به حالت اولیه باز خواهد گشت.