تزریق دیسکوژل برای درمان تنگی کانال نخاع

تزریق دیسکوژل برای درمان تنگی کانال نخاع

تزریق دیسکوژل یک روش درمانی غیر جراحی برای درمان تنگی کانال نخاع است. در این روش، ماده‌ای به نام دیسکوژل به داخل فضای دیسک تزریق می‌شود. دیسکوژل از پلیمرهای مصنوعی ساخته شده است و به مرور زمان سفت می‌شود و مانند یک بالشتک عمل می‌کند و فضای بین مهره‌ها را افزایش می‌دهد و فشار روی نخاع و ریشه‌های عصبی را کاهش می‌دهد.

مراحل تزریق دیسکوژل:

• بیمار به صورت بیهوشی موضعی یا عمومی بی حس می شود.
• پزشک با استفاده از تصاویر اشعه ایکس یا فلوروسکوپی، سوزن را به داخل فضای دیسک هدایت می کند.
• دیسکوژل به داخل فضای دیسک تزریق می شود.
• سوزن خارج می شود و محل تزریق پانسمان می شود.

تزریق دیسکوژل به طور سرپایی انجام می شود و معمولاً حدود 30 دقیقه طول می کشد.

بعد از تزریق دیسکوژل، بیمار ممکن است درد یا ناراحتی خفیفی را تجربه کند. این علائم معمولاً با داروهای مسکن بدون نسخه قابل درمان هستند.

بیشتر بیماران می توانند در عرض چند روز به فعالیت های روزمره خود بازگردند.

اثرات تزریق دیسکوژل ممکن است تا چند سال طول بکشد.

عوارض تزریق دیسکوژل:

• درد
• تورم
• عفونت
• آسیب به ریشه های عصبی
• عدم موفقیت در درمان

قبل از تزریق دیسکوژل، باید با پزشک خود مشورت کنید تا ببینید آیا این روش برای شما مناسب است یا خیر.

در اینجا چند سوال وجود دارد که می توانید از پزشک خود بپرسید:

• آیا تزریق دیسکوژل برای من مناسب است؟
• مزایا و معایب تزریق دیسکوژل چیست؟
• عوارض تزریق دیسکوژل چیست؟
• چه مدت طول می کشد تا از تزریق دیسکوژل بهبود پیدا کنم؟
• هزینه تزریق دیسکوژل چقدر است؟

همچنین، مهم است که قبل از تزریق دیسکوژل، انتظارات خود را واقع بینانه تنظیم کنید. تزریق دیسکوژل یک روش درمانی قطعی برای تنگی کانال نخاع نیست، اما می تواند به طور موقت علائم را تسکین دهد.

دکتر یزدانی یکی از بهترین متخصصان تزریق دیسکوژل برای درمان تنگی کانال نخاع در ایران هستند. ایشان تجربه و تخصص بالایی در این زمینه دارند و تاکنون به بسیاری از بیماران کمک کرده اند تا از درد و ناراحتی ناشی از تنگی کانال نخاع رهایی یابند.

اگر به دنبال یک متخصص مجرب و متعهد برای تزریق دیسکوژل هستید، دکتر یزدانی گزینه مناسبی برای شما هستند.

در اینجا چند نمونه از نظرات بیماران دکتر یزدانی در مورد تزریق دیسکوژل آورده شده است:

• "من از درد شدید تنگی کانال نخاع رنج می بردم. دکتر یزدانی تزریق دیسکوژل را برای من انجام دادند و بعد از آن درد من به طور کامل از بین رفت."
• "من از دکتر یزدانی به خاطر تزریق دیسکوژل بسیار سپاسگزارم. ایشان به من کمک کردند تا از عمل جراحی رهایی یابم."
• "دکتر یزدانی یک پزشک بسیار ماهر و دلسوز هستند. ایشان به طور کامل به من توضیح دادند که تزریق دیسکوژل چه مزایا و معایبی دارد."

اگر سوالی در مورد تزریق دیسکوژل دارید یا می خواهید برای این روش درمانی وقت بگیرید، می توانید با مطب دکتر یزدانی تماس بگیرید.

تنگی کانال نخاع چیست؟

تنگی کانال نخاع یک بیماری است که در آن کانال نخاعی باریک شده و به نخاع و ریشه های عصبی فشار می آورد. کانال نخاعی مجرای استخوانی است که در طول ستون فقرات امتداد دارد و از نخاع محافظت می کند.

علل شایع تنگی کانال نخاع عبارتند از:

• افزایش سن: با افزایش سن، دیسک‌های بین مهره‌ای فرسوده می‌شوند و رباط‌ها ضخیم می‌شوند. این امر می‌تواند باعث باریک شدن کانال نخاعی شود.
• فتق دیسک: فتق دیسک زمانی رخ می‌دهد که هسته نرم دیسک از طریق یک پارگی در لایه بیرونی آن بیرون می‌زند. فتق دیسک می‌تواند به نخاع و ریشه‌های عصبی فشار وارد کند.
• آرتروز: آرتروز یک بیماری دژنراتیو است که می‌تواند باعث التهاب و درد در مفاصل شود. آرتروز ستون فقرات می‌تواند منجر به تنگی کانال نخاعی شود.
• اسپوندیلوز: اسپوندیلوز یک بیماری دژنراتیو است که می‌تواند باعث رشد استخوان‌های اضافی در ستون فقرات شود. این استخوان‌های اضافی می‌توانند به نخاع و ریشه‌های عصبی فشار وارد کنند.
• آسیب‌های ستون فقرات: آسیب‌های ستون فقرات می‌تواند باعث باریک شدن کانال نخاعی شود.
• ناهنجاری‌های مادرزادی: برخی از افراد با کانال نخاعی باریک متولد می‌شوند.

عوامل خطر

علاوه بر علل ذکر شده، برخی عوامل خطر ابتلا به تنگی کانال نخاع را افزایش می‌دهند:

• سابقه خانوادگی: اگر سابقه خانوادگی تنگی کانال نخاع دارید، احتمال ابتلا به این بیماری بیشتر است.
• چاقی: اضافه وزن می‌تواند فشار بیشتری بر ستون فقرات شما وارد کند و احتمال ابتلا به تنگی کانال نخاع را افزایش دهد.
• شغل: مشاغلی که نیاز به بلند کردن اجسام سنگین یا خم شدن مکرر دارند، می‌توانند خطر ابتلا به تنگی کانال نخاع را افزایش دهند.

علائم تنگی کانال نخاع چیست

علائم تنگی کانال نخاع بسته به محل و شدت تنگی متفاوت است.

علائم شایع عبارتند از:

• درد: درد در کمر، گردن یا پاها شایع‌ترین علامت تنگی کانال نخاعی است. درد ممکن است با ایستادن یا راه رفتن بدتر شود و با نشستن یا خم شدن به جلو بهبود یابد.
• بی حسی و گزگز: بی حسی و گزگز در پاها، ساق پا یا باسن ممکن است رخ دهد.
• ضعف عضلانی: ضعف عضلانی در پاها ممکن است رخ دهد.
• مشکل در تعادل و هماهنگی: ممکن است در حفظ تعادل و هماهنگی خود مشکل داشته باشید.
• مشکلات روده و مثانه: در موارد شدید، تنگی کانال نخاعی می تواند منجر به مشکلات روده و مثانه شود.

علائم تنگی کانال نخاع در زنان و مردان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد و بیماری سیاتیک: دردی که از کمر به پشت ران و ساق پا انتشار می‌یابد.
• سنگینی پاها: احساس سنگینی یا خستگی در پاها
• کاهش حس لامسه: کاهش حس لامسه در پاها
• مشکل در راه رفتن: مشکل در راه رفتن یا بالا رفتن از پله ها

در صورت مشاهده هر یک از علائم ذکر شده، به پزشک مراجعه کنید. تشخیص و درمان زودهنگام می تواند به جلوگیری از بدتر شدن علائم و بهبود کیفیت زندگی شما کمک کند.

تشخیص تنگی کانال نخاع

تشخیص تنگی کانال نخاع با معاینه فیزیکی و بررسی علائم توسط پزشک انجام می‌شود.

پزشک ممکن است سوالاتی در مورد موارد زیر از شما بپرسد:

• محل و شدت درد
• علائم دیگر مانند بی حسی، گزگز یا ضعف عضلانی
• سابقه پزشکی شما
• فعالیت های روزمره شما

پزشک ممکن است آزمایشاتی را برای تأیید تشخیص و تعیین محل و شدت تنگی تجویز کند:

• اشعه ایکس: اشعه ایکس می تواند تصاویری از ستون فقرات شما را برای بررسی ناهنجاری های استخوانی مانند خار استخوان یا آرتروز ارائه دهد.
• سی تی اسکن: سی تی اسکن تصاویری با جزئیات بیشتر از ستون فقرات و نخاع شما را ارائه می دهد.
• ام آر آی: ام آر آی تصاویری دقیق از ستون فقرات و نخاع شما، از جمله ریشه های عصبی را ارائه می دهد.
• میلوگرام: در این روش، ماده رنگی به فضای اطراف نخاع تزریق می شود و سپس اشعه ایکس یا سی تی اسکن انجام می شود. این روش می تواند به پزشک در مشاهده ریشه های عصبی و تشخیص تنگی کانال نخاع کمک کند.

در برخی موارد، ممکن است پزشک آزمایشات دیگری مانند الکترومایوگرافی (EMG) را برای بررسی عملکرد عضلات و اعصاب شما تجویز کند.

درمان های رایج عبارتند از:

• دارو: داروهایی مانند داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) و داروهای ضد درد می‌توانند برای تسکین درد و التهاب استفاده شوند.
• فیزیوتراپی: فیزیوتراپی می‌تواند به شما در تقویت عضلات و بهبود انعطاف پذیری و تعادل شما کمک کند.
• تزریق دیسکوژل: تزریق استروئید می‌تواند برای کاهش التهاب و درد استفاده شود.
• جراحی: در موارد شدید، ممکن است برای برداشتن فشار از روی نخاع و ریشه‌های عصبی نیاز به جراحی باشد.