تزریق دیسکوژل برای درمان تنگی کانال نخاع

تزریق دیسکوژل برای درمان تنگی کانال نخاع

تزریق دیسکوژل یک روش درمانی غیر جراحی برای درمان تنگی کانال نخاع است. در این روش، ماده‌ای به نام دیسکوژل به داخل فضای دیسک تزریق می‌شود.

دیسکوژل از پلیمرهای مصنوعی ساخته شده است و به مرور زمان سفت می‌شود و مانند یک بالشتک عمل می‌کند و فضای بین مهره‌ها را افزایش می‌دهد و فشار روی نخاع و ریشه‌های عصبی را کاهش می‌دهد.

مراحل تزریق دیسکوژل:

• بیمار به صورت بیهوشی موضعی یا عمومی بی حس می شود.
• پزشک با استفاده از تصاویر اشعه ایکس یا فلوروسکوپی، سوزن را به داخل فضای دیسک هدایت می کند.
• دیسکوژل به داخل فضای دیسک تزریق می شود.
• سوزن خارج می شود و محل تزریق پانسمان می شود.

تزریق دیسکوژل به طور سرپایی انجام می شود و معمولاً حدود 30 دقیقه طول می کشد.

بعد از تزریق دیسکوژل، بیمار ممکن است درد یا ناراحتی خفیفی را تجربه کند. این علائم معمولاً با داروهای مسکن بدون نسخه قابل درمان هستند.

بیشتر بیماران می توانند در عرض چند روز به فعالیت های روزمره خود بازگردند.

اثرات تزریق دیسکوژل ممکن است تا چند سال طول بکشد.

فرم رزرو نوبت

عوارض تزریق دیسکوژل:

اگرچه تزریق دیسکوژل یک روش غیرجراحی و مؤثر است، اما مانند هر روش درمانی دیگری ممکن است با برخی عوارض همراه باشد. این عوارض معمولاً موقتی هستند و با رعایت نکات مراقبتی بهبود می‌یابند. برخی از عوارض احتمالی عبارتند از:

درد و ناراحتی موضعی

پس از تزریق، ممکن است درد یا ناراحتی در ناحیه تزریق احساس شود. این درد معمولاً موقتی است و با مسکن‌های معمولی قابل کنترل است.

تورم و التهاب

برخی افراد ممکن است دچار تورم یا التهاب در ناحیه تزریق شوند که معمولاً طی چند روز بهبود می‌یابد.

عفونت

همانند هر تزریق دیگری، امکان عفونت در محل تزریق وجود دارد. برای پیشگیری از این مشکل، رعایت نکات بهداشتی و مراقبتی بعد از تزریق بسیار مهم است.

خونریزی یا کبودی

در ناحیه تزریق ممکن است خونریزی یا کبودی خفیف ایجاد شود که معمولاً طی چند روز برطرف می‌شود.

سوزش یا بی‌حسی موقت

در برخی موارد، ممکن است احساس سوزش یا بی‌حسی موقت در ناحیه تزریق یا اطراف آن رخ دهد که معمولاً موقتی است.

واکنش‌های آلرژیک

اگرچه نادر است، برخی افراد ممکن است به ماده تزریقی واکنش آلرژیک نشان دهند. این واکنش‌ها معمولاً در ابتدا به صورت قرمزی، خارش یا تورم ظاهر می‌شوند.

بیشتر بدانید:بهترین دکتر کمر درد در تهران

تنگی کانال نخاع چیست؟

تنگی کانال نخاع یک بیماری است که در آن کانال نخاعی باریک شده و به نخاع و ریشه های عصبی فشار می آورد. کانال نخاعی مجرای استخوانی است که در طول ستون فقرات امتداد دارد و از نخاع محافظت می کند.

علل شایع تنگی کانال نخاع عبارتند از:

افزایش سن

با افزایش سن، دیسک‌های بین مهره‌ای فرسوده می‌شوند و رباط‌ها ضخیم می‌شوند. این امر می‌تواند باعث باریک شدن کانال نخاعی شود.

فتق دیسک

 فتق دیسک زمانی رخ می‌دهد که هسته نرم دیسک از طریق یک پارگی در لایه بیرونی آن بیرون می‌زند. فتق دیسک می‌تواند به نخاع و ریشه‌های عصبی فشار وارد کند.

آرتروز

 آرتروز یک بیماری دژنراتیو است که می‌تواند باعث التهاب و درد در مفاصل شود. آرتروز ستون فقرات می‌تواند منجر به تنگی کانال نخاعی شود.

اسپوندیلوز

اسپوندیلوز یک بیماری دژنراتیو است که می‌تواند باعث رشد استخوان‌های اضافی در ستون فقرات شود. این استخوان‌های اضافی می‌توانند به نخاع و ریشه‌های عصبی فشار وارد کنند.

آسیب‌های ستون فقرات

 آسیب‌های ستون فقرات می‌تواند باعث باریک شدن کانال نخاعی شود.

ناهنجاری‌های مادرزادی

 برخی از افراد با کانال نخاعی باریک متولد می‌شوند.

عوامل خطر

علاوه بر علل ذکر شده، برخی عوامل خطر ابتلا به تنگی کانال نخاع را افزایش می‌دهند:

سابقه خانوادگی

اگر سابقه خانوادگی تنگی کانال نخاع دارید، احتمال ابتلا به این بیماری بیشتر است

چاقی

 اضافه وزن می‌تواند فشار بیشتری بر ستون فقرات شما وارد کند و احتمال ابتلا به تنگی کانال نخاع را افزایش دهد.

شغل

مشاغلی که نیاز به بلند کردن اجسام سنگین یا خم شدن مکرر دارند، می‌توانند خطر ابتلا به تنگی کانال نخاع را افزایش دهند.

علائم تنگی کانال نخاع چیست

علائم تنگی کانال نخاع بسته به محل و شدت تنگی متفاوت است.

علائم شایع عبارتند از:

درد

درد در کمر، گردن یا پاها شایع‌ترین علامت تنگی کانال نخاعی است. درد ممکن است با ایستادن یا راه رفتن بدتر شود و با نشستن یا خم شدن به جلو بهبود یابد.

بی حسی و گزگز

 بی حسی و گزگز در پاها، ساق پا یا باسن ممکن است رخ دهد.

ضعف عضلانی

ضعف عضلانی در پاها ممکن است رخ دهد.

مشکل در تعادل و هماهنگی

ممکن است در حفظ تعادل و هماهنگی خود مشکل داشته باشید.

مشکلات روده و مثانه

 در موارد شدید، تنگی کانال نخاعی می تواند منجر به مشکلات روده و مثانه شود

مشاوره رایگان

علائم تنگی کانال نخاع در زنان و مردان 

درد و بیماری سیاتیک: دردی که از کمر به پشت ران و ساق پا انتشار می‌یابد.

• سنگینی پاها: احساس سنگینی یا خستگی در پاهاکاهش حس لامسه کاهش حس لامسه در پاها
• مشکل در راه رفتن: مشکل در راه رفتن یا بالا رفتن از پله ها

در صورت مشاهده هر یک از علائم ذکر شده، به پزشک مراجعه کنید. تشخیص و درمان زودهنگام می تواند به جلوگیری از بدتر شدن علائم و بهبود کیفیت زندگی شما کمک کند.

تشخیص تنگی کانال نخاع

تشخیص تنگی کانال نخاع با معاینه فیزیکی و بررسی علائم توسط پزشک انجام می‌شود.

پزشک ممکن است سوالاتی در مورد موارد زیر از شما بپرسد:

• محل و شدت درد
• علائم دیگر مانند بی حسی، گزگز یا ضعف عضلانی
• سابقه پزشکی شما
• فعالیت های روزمره شما

آزمایشات تشخیصی برای تنگی کانال نخاع

تنگی کانال نخاع یک بیماری است که به طور معمول با فشار وارد بر نخاع و ریشه‌های عصبی همراه است. تشخیص دقیق این بیماری نیازمند استفاده از روش‌های تشخیصی مختلف است که به پزشک کمک می‌کند تا موقعیت، شدت و علت تنگی کانال نخاع را شناسایی کند.

در اینجا به بررسی برخی از آزمایشات رایج برای تشخیص تنگی کانال نخاع می‌پردازیم:

 اشعه ایکس (X-ray)

اشعه ایکس یکی از اولین و ساده‌ترین روش‌های تصویربرداری است که پزشکان برای ارزیابی ستون فقرات از آن استفاده می‌کنند. این آزمایش می‌تواند تصاویری از ساختار استخوانی ستون فقرات ایجاد کند و ناهنجاری‌های استخوانی مانند خارهای استخوانی، انحرافات مهره‌ها، یا علائم آرتروز را شناسایی کند.

در صورتی که فشار روی نخاع به دلیل مشکلات استخوانی مانند تغییرات دژنراتیو (آرتروز) ایجاد شده باشد، اشعه ایکس می‌تواند به تشخیص کمک کند. اما این روش معمولاً نمی‌تواند جزئیات دقیق از بافت‌های نرم مانند نخاع و ریشه‌های عصبی را نشان دهد.

سی تی اسکن (CT Scan)

سی تی اسکن تصویربرداری دقیقی است که تصاویری با جزئیات بیشتر از ستون فقرات و نخاع ارائه می‌دهد. این روش با استفاده از اشعه ایکس و پردازش کامپیوتری می‌تواند تصاویری دقیق‌تر و برش‌های مقطعی از ساختارهای داخلی بدن به ویژه ستون فقرات ایجاد کند.

سی تی اسکن برای تشخیص تنگی کانال نخاع بسیار مفید است زیرا می‌تواند مشکلات ساختاری در مهره‌ها و دیسک‌های بین‌مهره‌ای که ممکن است باعث فشار بر نخاع و ریشه‌های عصبی شوند را شناسایی کند. این آزمایش به‌ویژه زمانی که اشعه ایکس نتواند جزئیات کافی را ارائه دهد، مفید است.

م آر آی (MRI)

ام آر آی یکی از پیشرفته‌ترین روش‌های تصویربرداری است که به طور ویژه برای مشاهده بافت‌های نرم مانند نخاع، دیسک‌ها، و ریشه‌های عصبی استفاده می‌شود. در این آزمایش، از امواج رادیویی و میدان‌های مغناطیسی برای ایجاد تصاویری دقیق از ستون فقرات و نخاع استفاده می‌شود.

ام آر آی می‌تواند جزئیات دقیقی از مشکلاتی مانند تنگی کانال نخاع، فتق دیسک، فشار روی ریشه‌های عصبی و سایر آسیب‌های نرم‌افزاری ایجاد شده در ستون فقرات ارائه دهد. این آزمایش به ویژه برای تشخیص تنگی کانال نخاع و مشکلات مرتبط با آن که فشار بر نخاع و ریشه‌های عصبی وارد می‌آورد، بسیار حیاتی است.

میلوگرام (Myelogram)

در این روش، ماده رنگی خاصی به فضای اطراف نخاع و درون کانال نخاع تزریق می‌شود. سپس از اشعه ایکس یا سی تی اسکن برای گرفتن تصاویری از نخاع و ریشه‌های عصبی استفاده می‌شود. این روش به پزشک کمک می‌کند تا دقیقاً محل تنگی کانال نخاع و میزان فشار وارد بر نخاع و ریشه‌های عصبی را شناسایی کند.

میلوگرام معمولاً در مواقعی استفاده می‌شود که ام آر آی نتواند اطلاعات کافی ارائه دهد یا پزشک نیاز به اطلاعات دقیق‌تری از وضعیت نخاع دارد. این آزمایش می‌تواند به شناسایی تنگی‌های کانال نخاع و مشکلات مربوط به دیسک‌ها و مهره‌ها کمک کند.

لکترومایوگرافی (EMG)

در برخی موارد، پزشک ممکن است آزمایش الکترومایوگرافی (EMG) را برای بررسی عملکرد عضلات و اعصاب تجویز کند. این آزمایش به کمک الکترودهایی که به پوست متصل می‌شوند، فعالیت الکتریکی عضلات و اعصاب را اندازه‌گیری می‌کند.

در صورت وجود آسیب به ریشه‌های عصبی یا نخاع، EMG می‌تواند نشان دهد که کدام عضلات تحت تاثیر قرار گرفته‌اند و عملکرد آن‌ها چگونه است. این آزمایش به پزشک کمک می‌کند تا مشخص کند که آیا تنگی کانال نخاع باعث بروز مشکلات عصبی و ضعف عضلانی شده است یا خیر.

اهمیت آزمایشات تشخیصی

این آزمایشات تشخیصی به پزشک این امکان را می‌دهند که اطلاعات دقیقی از وضعیت ستون فقرات، نخاع و ریشه‌های عصبی به دست آورد و تشخیص درستی برای درمان تنگی کانال نخاع ارائه دهد.

هر یک از این روش‌ها می‌توانند به تعیین شدت بیماری و انتخاب مناسب‌ترین روش درمانی کمک کنند. به همین دلیل، در صورتی که علائمی مانند درد شدید، بی‌حسی، سوزش یا ضعف در اندام‌ها دارید، مراجعه به پزشک و انجام این آزمایشات ضروری است.

درمان‌های رایج تنگی کانال نخاع

درمان تنگی کانال نخاع به شدت علائم و شرایط بیمار بستگی دارد. روش‌های مختلفی برای کنترل درد، کاهش التهاب و بهبود عملکرد ستون فقرات وجود دارد. در اینجا به توضیح هر یک از درمان‌های رایج برای این مشکل می‌پردازیم:

دارو

داروها اولین خط درمان برای کنترل علائم تنگی کانال نخاع هستند. داروهایی مانند داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAIDs) و داروهای ضد درد برای تسکین درد و کاهش التهاب در ناحیه ستون فقرات استفاده می‌شوند. این داروها می‌توانند به کاهش فشار بر نخاع و ریشه‌های عصبی کمک کرده و علائم درد را کنترل کنند.

• NSAIDs: این داروها مانند ایبوپروفن و ناپروکسن برای کاهش التهاب و درد مفاصل استفاده می‌شوند.

• مسکن‌ها: داروهایی مانند استامینوفن برای کاهش درد بدون کاهش التهاب مورد استفاده قرار می‌گیرند.

• استروئیدهای خوراکی یا تزریقی: در صورتی که داروهای معمولی موثر نباشند، ممکن است استروئیدهای خوراکی یا تزریقی تجویز شوند تا التهاب را کاهش دهند.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی یکی از درمان‌های غیرجراحی مهم است که می‌تواند به تسکین علائم تنگی کانال نخاع کمک کند. هدف از فیزیوتراپی تقویت عضلات حمایت‌کننده ستون فقرات و بهبود انعطاف‌پذیری و تعادل بدن است.

• تمرینات تقویتی: فیزیوتراپیست‌ها به شما تمرینات خاصی برای تقویت عضلات گردن، کمر و شکم خواهند داد که می‌تواند به کاهش فشار بر نخاع کمک کند.

• حرکات کششی: این تمرینات به انعطاف‌پذیری بیشتر مفاصل و کاهش سفتی در ستون فقرات کمک می‌کنند.

• آموزش وضعیت بدنی: فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند به شما نحوه اصلاح وضعیت بدن و کاهش فشار روی ستون فقرات را آموزش دهند.

تزریق دیسکوژل

تزریق دیسکوژل یک روش درمانی نوین است که برای کاهش فشار روی نخاع و ریشه‌های عصبی استفاده می‌شود. در این روش، یک ماده ژل مانند به داخل فضای دیسک‌های بین‌مهره‌ای تزریق می‌شود. این ماده به کاهش فشار و فشارهای وارد بر نخاع کمک می‌کند و باعث کاهش التهاب و درد می‌شود. این روش معمولاً در مواردی که درمان‌های دارویی و فیزیوتراپی موثر نبوده‌اند، استفاده می‌شود.

مزایای تزریق دیسکوژل:

• کاهش التهاب و درد ناشی از تنگی کانال نخاع

• غیرجراحی بودن و دوره نقاهت کوتاه

• بهبود حرکت و کاهش علائم در مدت زمان کوتاهی

جراحی

در موارد شدید که درمان‌های غیرجراحی مانند دارو، فیزیوتراپی و تزریقات نتوانند به کاهش علائم کمک کنند، جراحی ممکن است لازم باشد. جراحی معمولاً در مواردی انجام می‌شود که بیمار دچار درد شدید و مزمن یا اختلالات عصبی قابل توجهی شده باشد، مانند بی‌حسی، ضعف عضلانی یا از دست دادن کنترل بر روی اندام‌ها.

• دیسککتومی: در این روش جراحی، بخشی از دیسک‌های بین‌مهره‌ای که به نخاع فشار وارد می‌کنند برداشته می‌شود.

• لامینکتومی: در این روش، بخشی از مهره‌ها برداشته می‌شود تا فضای کانال نخاعی افزایش یابد و فشار از روی نخاع و ریشه‌های عصبی برداشته شود.

• استئوتومی ستون فقرات: در برخی موارد، برای تصحیح انحرافات شدید ستون فقرات، نیاز به جراحی پیچیده‌تری است که ممکن است شامل بازسازی مهره‌ها و ستون فقرات باشد.

فرم رزرو نوبت

جمع بندی

تزریق دیسکوژل یک روش غیرجراحی و مؤثر برای درمان تنگی کانال نخاع است که با استفاده از پلیمرهای خاص فضای بین مهره‌ها را افزایش داده و فشار روی نخاع و ریشه‌های عصبی را کاهش می‌دهد.

این روش سرپایی است و به زمان کمی نیاز دارد، اما ممکن است برخی عوارض موقتی مانند درد، تورم یا عفونت همراه داشته باشد. بهبود علائم معمولاً می‌تواند تا چند سال ادامه یابد.

اگر با درد شدید یا مشکلات حرکتی روبه‌رو هستید، تزریق دیسکوژل می‌تواند گزینه‌ای مناسب برای کاهش درد و بازگشت به فعالیت‌های روزمره باشد. برای مشاوره و دریافت درمان تخصصی، می‌توانید به کلینیک دکتر یزدانی مراجعه کنید، جایی که تیم متخصص ما آماده است تا شما را در روند درمانی‌تان یاری کند.